“al 4 generaties liefde voor het vak”
Een honderdjarig jubileum is een mijlpaal die gevierd mag worden. Hoeveel bedrijven krijgen de kans om een eeuwfeest te vieren? Eigenaar Edwin van Doorm is trots dat het familiebedrijf op 1 november het glas heeft mogen heffen, tijdens een intieme receptie. Om het groots te vieren druist tegen de gevoelens van eigenaar Edwin van Doorm in. “Alle vier de generaties Van Doorm die hier actief zijn geweest waren en zijn nuchtere types. We houden er niet echt van om in de spotlight te staan. Daarbij is het ook niet een echte leuke tijd. Gelukkig hebben we de ergste coronaperikelen achter ons gelaten, maar de ellende in de wereld is er niet minder om geworden. Een jaar lang feest vieren, lijkt ons daarom niet passend. Desondanks willen we deze feestelijke aangelegenheid niet aan ons voorbij laten gaan. Daarom hebben wij ons 100 jarig bestaan verzegeld in een jubileumsieraad: de vier generaties ring. Wij spreken Edwin nu over het familiebedrijf, zijn passie voor het juweliersvak en de toekomst.
De overgrootvader van Edwin – Evert Willem van Doorm – startte als eerste generatie in november 1922 met een juwelierszaak. “Mijn overgrootvader opende zijn eigen atelier op de Dijkweg in Baarn en in 1930 volgde de verhuizing naar de Brinkstraat 18. In 1939 verhuisde hij naar nummer 16 en sinds 1960 is ook Brinkstraat 14 betrokken. Na een grote verbouwing werd van nummer 14 en 16 één pand gemaakt en daar bevinden we ons nog steeds.”
Optiek & juwelier
“De tweede generatie werd gevormd door mijn opa en oma Willem en Jannie”, vervolgt Edwin. “Hij was meester opticien en richtte zich naast de verkoop van sieraden en horloges ook op de optiek. Mijn ouders Dick en Jannie hebben echt de basis gelegd voor de huidige juwelierswinkel. Mijn vader was horlogemaker en samen met mijn moeder dag en nacht met de winkel bezig. De optiekkant werd onder hun leiding afgestoten en de volledige focus kwam op het bestieren van een volwaardige juwelierszaak.”
Juwelier Ibink
Zelf kwam Edwin in 1986 in de zaak te werken, overigens zonder dat er verwachtingen waren vanuit zijn ouders. “Mijn vader raadde mij zelfs aan om me breed te oriënteren en dus te kiezen voor een commerciële opleiding. Dat heb ik gedaan, maar ik werkte van jongs af aan ook wel al mee in de zaak. Ik zag dus hoe hard werken het is als zelfstandig ondernemer. Toch koos ik er in samenspraak met mijn vader voor om na het afronden van mijn opleiding een jaar in de zaak te gaan werken. Ervaren hoe het gaat en kijken of het wat voor mij was. Destijds voelde ik nog wel de drang om elders in de keuken een kijkje te nemen en toen de kans zich voordeed om bij Juwelier Ibink in Barneveld onder de vleugels van Bert Jan Ibink te gaan werken, greep ik die kans met beide handen aan.”
“In die tijd was Juwelier Ibink in mijn ogen een van de mooiste en beste juweliers van het land. Daar leerde ik een heel ander assortiment kennen en verkopen. Ik werd ook overal in meegenomen qua besluitvorming en kreeg veel verantwoordelijkheid. Daar heb ik enorm veel geleerd, maar na twee jaar heb ik toch bewust de keuze gemaakt om terug te gaan naar onze eigen zaak. Wel onder de voorwaarde dat er geïnvesteerd werd in een rigoureuze verbouwing en dat we het assortiment zouden upgraden. Dat was 1990.”
Ongeluk
Een jaar later zou de eigenlijke verbouwing plaatsvinden, totdat Edwins vader op tragische wijze kwam te overlijden. “Hij verongelukte. Ik besloot samen met mijn moeder de zaak voort te zetten. Met mijn toenmalige vrouw Jolanda hebben we de schouders eronder gezet en de verbouwing is in 1995 uiteindelijk gerealiseerd. In samenwerking met Viskoper Interieur is een prachtige winkel gecreëerd. Ik wilde graag een klassieke, tijdloze zaak met kersenhouten elementen en groene details. Dat is het ook geworden en we genieten nog steeds van die investering. We kozen voor degelijke, hoogwaardige materialen en dat is een goede keuze geweest. In 2012 hebben we de boel wat opgefrist, maar nog steeds is het up-to-date en heeft de winkel de uitstraling die bij ons en onze klanten past.”
Vrouw en ex-vrouw
Edwin bevindt zich in de unieke situatie dat zijn vrouw Miranda en ex-vrouw Jolanda beiden werkzaam zijn met hem in de winkel. “Ik ben in 2000 gescheiden van Jolanda, maar we zijn op vriendschappelijke wijze uit elkaar gegaan. Zij heeft altijd net zoveel hart voor de zaak gehad als ik en we hebben destijds afgesproken dat ze ook gewoon hier zou blijven werken, ondertussen al 35 jaar. Toen Miranda in mijn leven kwam, wist ze van deze situatie en ze had er totaal geen moeite mee. Sterker nog, inmiddels werkt Miranda ook hier. Zij is technisch onderlegd en verzorgt een deel van de horlogereparaties.
Nu doen we het met zijn drieën, waar we ook al 65 jaar mogen genieten van de ervaring en expertise van Cees Keijzer als goudsmid in ons eigen reparatieatelier. Het feit dat hij op zijn leeftijd nog steeds werkzaam is, zegt iets over zijn passie voor zijn vak.”
Nieuwe generatie
Hoe zit het met de vijfde generatie Van Doorm? Is er vanuit hen interesse om het familiebedrijf in de toekomst voort te zetten? “Mijn dochter Mandy is 27 jaar en heeft al snel aangegeven het niet te zien zitten om de zaak over te nemen. Als kind heeft ze meerdere overvallen en inbraken meegemaakt en dat heeft zijn sporen achtergelaten. Na haar opleiding hbo communicatie is ze nu werkzaam als adviseur arbeid en gezondheid. Mijn zoon Dion van 18 heeft de interesse ook nog niet kenbaar gemaakt, maar je weet niet hoe het loopt. Hij is heel commercieel, een echte verkoper en is bezig met de opleiding Manager Retail. Maar ik heb van mijn vader geleerd dat je het niet moet pushen.”
Toekomst
Voor hemzelf was het eind jaren tachtig een hele andere tijd ook toen Edwin de keuze maakte om wel in het familiebedrijf te gaan werken. “Er was nog een duidelijkere toekomst. Als juwelier had je nog een duidelijke rol. Maar waar sta je als juwelier over tien jaar? Hoe is de rol van internet dan? Er is veel onzekerheid. Ik denk dat wij op basis van emotie en beleving onze toegevoegde waarde altijd gehad hebben en dat voor een deel van de consumenten de behoefte zal blijven om een fysieke winkel te bezoeken en hun producten daar te kopen. Maar een ander deel koopt nu al zijn horloges en sieraden online en we concurreren met andere dingen tegenwoordig. Ik had hier laatst een vader in de winkel die voor zijn 18-jarige dochter voor haar verjaardag graag een blijvend en mooi aandenken wilde kopen, maar zij had liever een nieuwe iPhone. Daar hebben we nu mee te maken. Maar gelukkig merk ik ook dat we nog steeds door heel veel mensen wel gevonden worden. De doelgroep 35 plus, daar moeten wij het meer van hebben. Mensen die waarde hechten aan mooie producten en daar bereid zijn voor te betalen.”
In het bloed
Gevraagd naar wat Edwin het mooiste aan het vak vindt, is hij duidelijk: “Het onderdeel zijn van de hoogte- en dieptepunten in het leven van onze klanten. Tijden zijn veranderd, mensen zijn veranderd, maar mijn werkwijze is niet veranderd. Nog steeds help ik onze klanten door naar ze te luisteren en naar eer en geweten te adviseren. Mensen komen hier ook af en toe gewoon even binnen om hun verhaal te doen. Dat is waar wij voor staan en dat heb ik zeker meegekregen van mijn ouders. Onlangs was ik een tijdje uitgeschakeld voor het eerst in mijn leven en toen is mijn moeder een aantal weken bijgesprongen. Op 79-jarige leeftijd en na twintig jaar niet meer in de zaak te hebben gestaan verving ze mij met verve. Het werk zit in ons bloed en dat raak je niet snel kwijt. Dat geef ik hopelijk ook mee aan de nieuwe generatie.”